30/52 Zbrodnia ma wiele twarzy! „Dziewczyny, które zabiły Chloe” Alex Marwood

Gdy zaczynałam czytać tę książkę – około 4 rozdziału – wspomniałam na jakimś forum, że czytam, ale ciągle nie umiem ocenić, czy mi się podoba… rzadko tak mam, bo zazwyczaj wystarczy pierwszy rozdział, czasami tylko strona i już wiem, czy skończę czytać z przyjemnością, czy raczej z musu… 

Początek rzeczywiście był dość dziwny, bo każdy rozdział opowiadał o innym bohaterze. I pozornie nic ich nie łączyło. Ale byłam cierpliwa i się opłacało… 

Niby od pewnego momentu miałam podejrzenia kto zabija, ale ciągle wszystko tak się gmatwało, że jakiś cień wątpliwości ciągle był… tak, bo nie o jedną Chloe w książce chodzi… Zabójstwo małej dziewczynki jest tylko tłem, początkiem historii, albo i końcem życia dwunastolatek. To co wydawało mi się przerażające rzeczywiście było straszne, opowieść z przeszłości wpleciona w teraźniejszość, wyjaśnienia wszelkich domysłów… 

Historia dotyczy życia dwóch kobiet, które jako dzieci zostały skazane za zabicie Chloe, czytamy jak różnie potoczyły się ich losy, co miało na to wpływ. Czy dziewczynka z dobrego domu pozostanie dobrze wychowaną kobietą, a taka, którą rodzice nigdy się nie przejmowali, nie dbali, nie karmili, a opinia o jej rodzinie doprowadziła do tego, że w wieku 12 lat nie potrafiła czytać ani pisać, czy ona skazana jest na porażkę? 

O tym możemy przeczytać w tej książce, jednak nie jest to nudna historia dwóch kobiet, to historia o Nadmorskim Dusicielu – o morderstwach, prześladowaniu, oszustwach i ukrywaniu się… 

Jeżeli chodzi o mnie to napięcie było… czytałam i czytałam i rozum podpowiadał, że jest środek nocy i zaraz muszę wstać, ale MUSIAŁAM wiedzieć, co będzie dalej! I o co chodzi!